E A E วันเวลาคนเราไม่ยั่งยืน ถ้ารื้อฟื้นคืนได้ก็จะดี C#m F#m B7 ฉันอยากให้ใบไม้ใบนี้ ได้หวนคืนสู่โคนต้นตน E A E หนทางแห่งนักรบนักสู้ ครั้งยังอยู่เทือกเขาบูโด C#m มิตรเป็นล้านศัตรูเป็นโหล B7 E B7 E A E B7 E พุธโธ่เอ๋ยขอย้ายไม่ได้ผล เขาขอแค่รักษาชีวิตตน E A E มีใครบ้างไม่รักตัวกลัวตาย อยู่เมืองใหญ่สบายจนล้นพ้น E C#m F#m B7 แต่ยังมีจ่าเพียรอีกกี่คน ทนอยู่ป่ารักษาอธิปไตย E A E ให้สังคมที่การเมืองเสื่อมเกียรติ ทำความดีจึงไม่มีใครสน E C#m B7 E ตายไปก็แค่เป็นวีรชน กี่คนมาแล้วหล่ะที่ถูกลืม A E A E ** แต่อย่าลืมจ่าเพียรขาเหล็ก นายตำรวจเล็กๆ แห่งบันนังสตา A E วีรกรรมยิ่งใหญ่ แต่ลมหายใจไร้ค่า B7 E ต้องจากจำด้วยน้ำตา ของภรรยาและลูกชาย E A E ถึงทำดีไม่มีใครมอง แต่ต้องทำหน้าที่ ให้บรรลุ E B7 จ่าเพียรย้ำเตือนเหมือนคำครู ผู้ร่วมงานต่างจดจำขึ้นใจ E A E ในความกล้าหาญเสียสละ มีเมตตาเข้าหาประชาชน A E B7 E แต่สังคมนั้นกลับไร้เหตุผล ชีวิตคนหนึ่งคนยังขอกันไม่ได้ A E B7 E สังคมช่างไร้เหตุผล ขอชีวิตตนยังขอไม่ได้ A E B7 E สังคมช่างไร้เหตุผล ขอชีวิตตนเขายังไม่ให้ A F#m B7 E ขอขวัญกำลังใจ ของเพียรคืนมาสู่กรมตำรวจ A F#m B7 E ขอขวัญกำลังใจ จนเพียรคืนมาสู่ครอบครัวของจ่าเพียร