ตั้งแต่ผมยังจำความไม่ได้ เป็นเด็กจำความไม่ได้ Em รู้อย่างเดียว ไม่ว่าจะตื่นเวลาไหน
จะเช้าสายบ่ายค่ำ หรือว่าจะหลังสองยาม
กลับดึกก็ยังเจออาม่า Em ร้านของแกไม่เคยคลาดสายตา
แม้กระทั่งตีสามกว่าๆ แต่แกก็ยังมาขาย
ไม่รู้แกนอนกันตอนไหน Em โจ๊กของแก มีแต่โจ๊กหมู
ใครไม่ลองไม่กินไม่รู้ว่าโจ๊กหมูอาม่า Em G A * โจ๊กอาม่า โจ๊กหมู โจ๊กหมู Em G A โจ๊กอาม่าพิเศษยี่สิบห้าธรรมดายี่สิบ Em G A โจ๊กอาม่า อร่อยล้ำกว่าที่คุณคิด Em G A โจ๊กอาม่า อยากกินโจ๊กอาม่า Em กิน กินทุกวันไม่อยากจะเซด
ชวน.. ก็บอกต่อกันว่ามันอร่อย
โจ๊ก.. อาม่าให้เยอะเพราะผมกินบ่อย
ทน... มันทนไม่ไหวเพราะผมอยากกิน
(ซ้ำ * , *) Em แต่แล้ววันหนึ่ง ก็เกิดเรื่องไม่น่าเลย
ผมตื่นแต่เช้าว่าจะไปหาทรามเชย
มีหญิงเขารอผมอยู่ Em ก่อนไป ต้องหาอะไรรองท้อง
ตัวเลือกอันดับหนึ่ง ก็คือโจ๊กอาม่า
ของอร่อยที่อยู่ข้างบ้าน Em โจ๊กอาม่า กินแล้วทำให้นึกถึง
ความอบอุ่นอันแสนงดงาม ที่โยโกฮาม่า
[แล้วมันเกี่ยวอะไรกันไหมเนี่ย] Em อืม..... กินเข้าไป กินเข้าไป
อืม... กินเข้าไปโจ๊กอาม่า
โอ๊ว.... กินใส่ไข่จ่ายยี่สิบห้า
โอ๊ว... อร่อยล้ำอร่อยจริงๆ Em อืม... กินเข้าไป กินเข้าไป
อืม... กินเข้าไปโจ๊กอาม่า
โอ๊ว... กินจนหมดแล้วซิท่า
ฮ้า... มันมีอะไรอยู่ในโจ๊ก Em G A ** (แต่)โจ๊กอาม่ามีขาแมงสาบ Em G A ขาแมงสาบอยู่ในโจ๊กอาม่า Em G A ใครได้กินเจอแบบนี้ก็แทบบ้า Em G A โจ๊กอาม่า โจ๊กแมงสาบ