ศิลปิน อ้น ธวัชชัย ชูเหมือน

ปล่อย

ปล่อย
อ้น ธวัชชัย  ชูเหมือน
Am G/Am G/Am G/Am G/Dm Em
                     Am           G                 Em              Am
ใครจะชิงใครจะชังมันก็ช่างหัวเขา แค่ตัวเรารู้เราช่างเค้าประไร
                     Am                          G                 Em              Am
ใครจะชักใครจะแช่งใครจะแกล้งใครจะหยัน ก็ให้ช่างหัวมันก็ให้ปล่อยเค้าไป
                     Am                   G                 Em              Am
ใครจะชมใครจะเชิดว่าประเสริฐเลิศหรู ตัวเรารู้เราอยู่ปล่อยเค้าชมไป
                       Am                         G           Em              Am
ใครจะรักใครจะเกลียดใครจะเสียด ใครจะสีก็เรารู้ตัวดีปล่อยเค้าทำไป..
           C                  G                    F       G           Am
เกิดเป็นมนุษย์สิ้นสุดแค่ตาย เอาอะไรมากมายในความอนัตตา
            Am            G                    F        G      Am      
โลภไปทำไมช่วงชิงแข่งขัน สุดท้ายเหมือนกันต้องไปป่าช้า
           Am                  G                    F       G       Am
จะเอาอะไรแค่รักโลภโกรธหลง ไม่มีความมั่นคงบนกิเลสตัณหา
            Am                G              F    G         Am
เกิดแก่เจ็บตายใยจะไปยึดมั่น สรรพสังขารล้วนอนิจจา
                Dm/G            Am
ปล่อยวางมันเสีย ทุกโขติณณา...
                      Am                  G                  Em             Am
ใครจะเมินใครจะมองใยจะต้องไหวหวั่น ใครจะะใส่ร้ายกันใยจะต้องสนใจ 
                       Am            G                  Em                 Am
ใครจะดีใครจะเลวมันก็เรื่องของเขา ใครจะนินทาเราใยจะต้องทุกข์ใจ 
                    Am             G                         Em              Am
ใครจะล้อใครจะด่าใยจะต้องว่าตอบ ใครไม่สนใครไม่ชอบใยจะต้องใส่ใจ 
                 Am               G                 Em                 Am
ใครจะคิดใส่ความใยจะต้องวุ่นจิต หากตัวเราไม่ผิดจะไปคิดทำไม...
                C           G                    F     G      Am
เกิดเป็นมนุษย์สิ้นสุดแค่ตาย ประดุจดังต้นไม้ล้มทับโลกา
                Am                                   G            Am
หมดลมเมื่อไรหาประโยชน์ใดเล่า ล้วนต้องถูกเผาหามไปป่าช้า
         Am.               G                  Em                  Am
ชีวิตยังมีสร้างความดีไว้เถิด ได้ไม่เสียชาติเกิด ได้ไม่ต้องอายหมา
                Am                                          G                Am
อันว่าความตายคือสัจธรรมความเที่ยง สิ้นสรรพสำเนียงเน่าเหม็นขึ้นมา
            Dm           G            Am
จะเอาอะไร...จะเอาอะไรกันนักหนา...

---