E แค่คำโง่โง่ เธออย่าโมโห ที่โทรมาพูดแค่คำนั้น C#m7 แค่คำสั้นสั้น ที่อาจเป็นหมัน A เพราะมันคงเป็นคำไม่มีประโยชน์ E เธออาจโกรธฉัน
E *แค่คนงี่เง่าที่ใจมันเหงา เธอคงไม่เอาก็พอรู้ A แต่ใจก็สู้ ทำเป็นไม่รู้ ทั้งๆ ที่ดูก็รู้ไม่มีโอกาส E และเธออาจจะเกลียดฉัน C#m7 F#7 ช่างกล้าจริง ๆ คนหยิ่งคือสิ่งที่ท้าทาย A B คนหน้าไม่อาย ที่คิดอะไรอย่างนี้เป็น
E C#m7 G#m7 **ฉันมันบังอาจ ฉันมันบังอาจใช่ไหม A B ที่บอกรักเธอ E C#m7 G#m7 ถึงฉันบังอาจ ฉันก็พูดจริงเสมอ F#m Am7 เหมือนคนธรรมดา ไปจีบนางฟ้าวันใดวันนึง G#m7 C#m7 ก็ต้องเจอแต่ความผิดหวัง F#m7 B E ฉันเองที่ผิดพลั้ง ที่พูดคำนั้นไป
( ดนตรี ) E C#m7 G#m7 A/B
( ซ้ำ */** )
( ดนตรี ) E C#m7 G#m7 A/B
E C#m7 G#m7 ฉันมันบังอาจ ฉันมันบังอาจใช่ไหม A B ที่บอกรักเธอ E C#m G#m7 ถึงฉันบังอาจ ฉันก็พูดจริงเสมอ F#m Am เหมือนคนธรรมดา ไปจีบนางฟ้าวันใดวันนึง G#m7 C#m7 ก็ต้องเจอแต่ความผิดหวัง F#m7 B E แต่ความเจ็บช้ำ คำนั้นเป็นหมันไป