A F#m D A * ตายหยังเขียด เขียดมันเหยียดขาตาย E A เมืองทองเขาว่าเมืองไทย F#m A แต่คนใกล้ตาย ต๊าย ตายหยังเขียด A / F#m / E / A โว............
F#m A F#m ป่าดงลงห้วยในนา ร้องแซวแว่วมา A ว่านั่นละหนาเสียงเขียด F#m A ตัวไม่ใหญ่แต่ขายาว ๆ F#m A บางตัวสีเทา เขียดบางตัวก็สีเสียด F#m A F#m A มันถูกจับ มาเสียบไม้ย่าง ถูกจับมาเสียบไม้ย่าง E A ขาชี้ปางญาง นั่นละตายหยังเขียด
(ซ้ำ * )
F#m A ดอกโสนไม่มีจะบาน F#m A ดอกงิ้วดอกจานไม่มีจะเจียด F#m A ข้าวของนับวันยิ่งแพง F#m A ปลาทูปลาแห้ง มันแพงเต็มเหยียด F#m A ทั้งหยูกยาและเสื้อผ้าแพรพรรณ F#m A แพงขึ้นทุกวัน ราคาน่าเกลียด F#m A มันขึ้นเหมือนน้ำเดือนสิบสอง F#m A มันขึ้นเหมือนน้ำเดือนสิบสอง E A ล้นเจิ่งนองเกินจะกระเดียด A / F#m / E / A โว................
E A กรรมกรอยู่ในโรงงาน E A สู้ทนกัดฟันก็ทำงานเคร่งเครียด F#m A นักศึกษาทั้งนายทุนน้อย F#m A มีทุนกระจ้อยก็นับวันแห้งเหีอด F#m A ทหารตำรวจ ทั้งครูผู้น้อย F#m A ต้องเดินหน้าจ๋อย เป็นบ๋อยบิลเลียด E A ชาวนาก็ด้ามเคียวเป็นมัน F#m A กำจอบกำขวานจนมือแตกละเอียด F#m A หล่อเลี้ยงเวียงวัง คลังนา F#m A อยู่หอคอยร้อยดาริกา E A หมูไปไก่มา มันเป็นตาขี้เดียด