ล้อเกวียน
F Em
(พูด) ประเทศไทย
F Em
เป็นดินแดนที่รักยิ่งของปวงชนชาวไทย
F Em
บรรพบุรุษของเรา
F
ล้วนปกป้องแผ่นดินผืนนี้
Em
ด้วยเลือดเนื้อชีวิต
F Em
เพื่อความอุดมสมบูรณ์ขึ้นในปัจจุบัน
F Em
เราจึงกล่าวขานกันได้ว่า
Fmaj7 Em
ในนํ้ามีปลาในนามีข้าว
F Cmaj7
ชาวนากว่าครึ่งประเทศ
F Em
ล้วนแล้วแต่ผลิตข้าวได้ปีละมาก ๆ
F Em
เพื่อเลี้ยงประชากรของเรา
F
และส่งเป็นสินค้าออก
Em
ยังประเทศเพื่อนบ้าน
F Cmaj7
เฮอะ...รัฐบาลท่านก็ตระหนักดี
Fmaj7
ถึงปัญหาเหล่านี้
Em F
และให้การสนับสนุนมาโดยตลอด
Em Fmaj7
แต่ในพื้นที่อันห่างไกล
Em
จากความเจริญออกไป
F Cmaj7
ยังมีชาวนาเป็นจํานวนมาก
F
พบประสบกับปัญหา
Em
ขาดแคลนที่ดินทํากินเป็นของตัวเอง
F Em
ผจญกับภัยธรรมชาติ
F Em
นํ้าท่วม ฝนแล้ง ความหนาวเย็น
F
พี่น้องที่รัก
Cmaj7 Fmaj7
การที่เรามีชีวิตอยู่รวมกันในวันนี้
Em F
เราได้กินข้าวจากผู้ที่ปลูกข้าวให้เรากิน
Em
เกวียนเล่มแล้วเล่มเล่า
Fmaj7 Em
ที่ขนข้าวออกมาจากหมู่บ้านของพวกเขา
F F#dim
จะมีสักเล่มไหมที่จะกลับคืนไปสู่พวกเขา
G
ด้วยข้าวปลาที่เต็มเกวียน
ด้วยล้อเกวียนที่กดลึกลงไปในดิน
Em
ล้อเกวียนเวียนหมุนทิ้งฝุ่นลืมรอย
D G
ใบไม้ร่วงผลอยเคลื่อนคล้อยตามฤดูกาล
Em Am
บรรยากาศ...เริ่มปลี่ยนไม่เหมือนวันวาน
Em Am
ใบไม้ร่วงแต่ดอกผลิบาน
F#m7(b5) B7
ข้าวกลางลานตกเมล็ดเหลือฟาง
Em
ลมหนาวห่มเนื้อครั้งเมื่อวันก่อน
D G
เปลี่ยนเป็นแรงร้อน ร้าวรานแผดเผาผิวนาง
Em Am
หัวใจแกร่ง หาบคอนไม้คานโค้งบาง
Em Am
เหมือนรวงเรียวเคียวคมของนาง
D G
มุ่งสรรค์สร้างกสิกรรมทํานา
D Em
* ข้าวทุกเม็ดดั่งเกล็ดเหงื่อย้อย
D G
พร่างพราวพรูพร้อย มากน้อยมีใครนําพา
Em Am
คิดดูซิหยาดเหงื่อแรงคนทํานา
Am
(แรงงานชาวนา)
Em Am
ให้เปิบอิ่มกินอยู่ทุกครา
D G(B7)
ความหมายว่าเลือดเนื้อเพื่อใคร
(ดนตรี) Em/Em D/G/Em/Am Em/Am D/G
(ซํ้า *)
Em
ล้อเกวียนเวียนหมุน...ทิ้งฝุ่นลืมรอย
D G
ใบไม้ร่วงผลอย เหลืองบางลงกลางทางไกล
Em Am
พลบคํ่าฝุ่นคลุ้งคล้อยจางห่างหาย
Em Am
วนเวียนเปลี่ยนแปลงแฝงไว้
D G
หยาดเหงื่อใครนั้นอย่าได้ลืม