Em เฒ่าอํ่าลูกเลเมืองใต้ D Em พํานักอาศัยอยู่ชายฝั่งทะเล C เติบโตมากับเรือตังเก B7 Em อาชีพชาวเลเป็นชาวประมง
สมบัติคือเรือลําเก่า D Em อายุรุ่นราวรุ่นคราวคนเฒ่า C หาปลาตั้งแต่คํายันเช้า B7 Em งานหนักงานเบาเฒ่าอํ่าไม่ถอย D G ร้อยเอ็ดเจ็ดย่านสมุทร B7 Em เรื่องราวมนุษย์ได้เคยฟันฝ่า D G เฒ่าอํ่าคือชายหาปลา B7 Em เหนือโชคชะตาด้วยการกระทํา
(ดนตรี) Em/Em/D/Em
Em เฒ่าเลโชกโชนชีวิต D Em เรียนรู้ถูกผิดจากมหาสมุทร C ว่าคนเราย่อมมีวันสิ้นสุด B7 Em อันชีวิตมนุษย์มีระยะเวลา
ฤดูกาลผลัดกันมาเยือน D Em ไม่สะทกสะเทือนสายลมแสงแดด C อายุปาเข้าไปหลักแปด B7 Em ออด ๆ แอด ๆ ของธรรมดา D G ลุงแก่เรือตังเกเก่า B7 Em รอยรั่วรอยร้าวตามอายุขัย D G สองสิ่งร่วมทะยานไกล B7 Em ร่วมวันร่วมวัยจุดหมายเดียวกัน
(ดนตรี) Em/Em/D/Em
B7 วันอุกาฟ้าเหลือง C C#dim ทะเลสะเทือนสายลมเป็นบ้า B7 แต่เฒ่าอํ่ายังยํ่าใจออกหาปลา C C#dim มันคือค่ายาค่าพยาบาล D G อันชีวิตชาวประมงจน ๆ B7 C อยู่ด้วยความอดทนแล่นไปข้างหน้า D G จุดหมายย่อมหมายชีวิตปลา B7 Em ไปนํากลับมาเลี้ยงชีวิตคน B7 ถึงลมฝนกระหนํ่าซํ้าเติม C C#dim หนาวสั่นสะเทิ้มท้าทายคนกล้า B7 ผู้เฒ่าก็รู้อยู่เต็มอุรา C C#dim หนทางข้างหน้าเป็นได้สองทาง D G ทางหนึ่งรอดกลับมาถึงฝั่ง B7 C อีกทางหนึ่งฝังร่างลงกลางทะเล D G ชายเฒ่ากับเจ้าเรือตังเก B7 Em หันหน้าออกทะเลไม่เห็นคืนมา