G นับจากวัน ที่ชายคนชื่อบัวลอย C G ล้มหายตายจากเพื่อนฝูง Am มะโหนกคนที่เคยทํานา D ก็บากหน้าไปเป็นพลทหาร G ทิ้งที่นาที่ถูกโกงเอาไป C G ทิ้งคราดคันไถทิ้งควายชรา Em Am D G บัดนี้ก็เป็นเวลา ผันผ่านมาได้ห้าหกปี C G รอยไถยังฝังใจฝังกาย C Em ของลูกผู้ชายคนชื่อมะโหนก G Em ครั้งนายหนืดนายทุนนายเงิน Am D G ใช้อิทธิพลล่วงเกินคนยากคนจน
(ดนตรี) C Em G D
G แสงตะวันสาดพรมพื้นนาผืนเก่า C G ที่เคยเฝ้าทํากินมานมนาน Am ความคิดแตกกระเจิดกระเจิง D กระจัดกระจายแต่ความหมายลึกลํ้า G รอยไถเจ้ากลายเป็นรอยแค้น C G จากสองแขนของลูกผู้ชาย Em Am D G แต่สมองยับยั้งชั่งใจ อหิงสกะ อโหสิกรรม C G ความทุกข์กดทับนับไม่ถ้วน C Em ที่นาที่สวนถูกเขาโกงเอาไป G Em ครั้งนายหนืดนายทุนนายเงิน Am D G ใช้อิทธิพลล่วงเกินคนยากคนจน
(ดนตรี) G C G Am D C D Em C D G C D Em C D G G นับเป็นปี ของชายนายทุนนายหนืด C G ได้ไปเป็นถึงรัฐมนตรี Am ประชาชนเลื่อมใสศรัทธา D ไม่ทราบที่มาของความยิ่งใหญ่ G เขามีเงินซื้อทุกสิ่งทุกอย่าง C G ซื้อความหวังอนาคตสดใส Em Am ผลกรรมระดับตําบล D G จะตกแก่ประชาชนทั้งประเทศไทย C G ภาพของชายคนชื่อบัวลอย C Em เหยียบระเบิดร่างห้อยปกป้องอธิปไตย G Em ให้บรรดาผู้หลากมากร้าย Am D G ได้อยู่กินอาศัยอย่างมีหน้ามีตา
(ดนตรี) C Em G D
G อันความรัก กรุณา เมตตา ปรานี C G ย่อมไม่มีสิ่งใดจะเทียบได้ Am จะให้หลั่งรดลงพื้นนา D จะไปนําไปพากันมาจากไหน G ในหัวใจของชายคนชื่อมะโหนก C G ทบทวนมาถึงบทสุดท้าย Em Am อโหสิกรรมหลับให้สบาย D G นิ้วสอดโก่งไกส่งหัวตะกั่ว C G โทรทัศน์หนังสือพิมพ์ลงข่าว C Em กลับกลายเป็นเรื่องราวกลิ่นคาวโลกีย์ G Em จนท่านหนืดเกือบต้องกลายเป็นผี Am D G รอไว้วันพรุ่งนี้จะมีข่าวคืบหน้า