D7 G คนที่ 2) เอ๊ย สายลม โบกโบยพัดมา D7 G เกลียวคลื่นพลิ้วมา กระแทกชายฝั่ง C7 G คนที่ 1) เอ๊ย ฟังคล้ายจังหวะจะโคน D7 G โยก ๆ โยน ๆ เป็นเสียงดนตรี
คนที่ 2) ชายหนุ่มนั่งลงริมฝั่ง D7 G เหมือนภาพความหลังวรรณคดี C7 G คนที่ 1) ตัวเขาเหมือนพระอภัยมุณี D7 G มานั่งเป่าปี่อยู่ที่ริมทะเล C G พร้อม) เป็นเรื่องราวฉุกคิดในใจ D7 G ว่าปี่พระอภัยคงคล้ายปี่หนุ่มคนนั้น Em G คนที่ 2) ถึงวันเวลาจะไกลห่างกัน Em G คนที่ 1) เอ้า วันเวลาจะไกลห่างกัน D7 G คนที่ 2) แต่ปี่สองคนนั้นทําจากบ้องไม้ไผ่
(ดนตรี) G/G/G
D7 G คนที่ 2) เอ๊ย ก็สังคมในทุก ๆ วัน D7 G อาทิตย์ถึงจันทร์รึมันก็รกขมอง C7 G คนที่ 1) เอ๊ย ก็ต้องหยิบเรื่องราวเบา ๆ D7 G มาร้องมาเป่าคละเคล้าสําเนียง
คนที่ 2) เรื่องราวดําเนินเรื่อยไป D7 G ปี่พระอภัยทําไมถึงไม่มีเสียง C7 G คนที่ 1) เวลาเป่าต้องทําคอเอียง D7 G ต้องคอยมองเมียงดูทิศทางลม C G พร้อม) ริมทะเลธรรมชาติเป็นใจ D7 G กอดบ้องไม้ไผ่เจาะเป็นรู ๆ Em G คนที่ 2) เป่าตรงปากจนควันออกหู Em G คนที่ 1) เอ้า เป่าตรงปากจนควันออกหู D7 Gm E7 พร้อม) พระอภัยก็ดูเป็นอารมณ์ดี เอ๊ย ทําไม
(ดนตรี) G/G/D7/G/C7/G/D7 C7/G/ (2 times) G/G
คนที่ 1) เอ๊ย เสียงเพลงยั่วเย้าอารมณ์
ผู้ใหญ่ชื่นชมว่าหมดปัญหา C7 G เด็กจะได้ปิดหูปิดตา D7 G จะหมดเวลาไปกับดนตรีกาล
คนที่ 2) เฮ้ย ๆ ๆ ๆ ก็เสียงเพลงร้องเพื่อชีวิต D7 G เดี๋ยวเด็กเค้าจะคิดกําเริบเสิบสาน C7 G เสียอารมณ์การบริหาร D7 C7 G รับประทานข้าวไม่อร่อย C7 G คนที่ 1) ถึงเวลาสังคยานาเมืองไทย D7 G ผู้หลักมักใหญ่ชอบปิดหูปิดตา Em G คนที่ 2) เอ๊ย จนเด็กต้องพากันเดินคอเอียง Em G คนที่ 1) เอ๊ย เด็กต้องพากันเดินคอเอียง D7 Gm พร้อม) ไปจุดตะเกียงเป่าปี่พระอภัย E7 เอ๊ย ทําไม ทําไม