ปองปะโอนประเจียจนกัมพูเจีย
A- A- A7 A-7
ฝากหัวใจลอยลมมากับแสงแดด
D7 F E7 A-
ที่แผดเผาทุ่งหญ้าและป่ารก
A-7+ A-7
ฉันยืนอยู่ ณ ชายแดนตะวันตก
D7 F E F-
ในซีกโลกที่มืดมน นนทกาล
A- A7 A-7
จากเรื่องราวผ่านเลยอดีตเดือด
D7 F E A-
คนถูกเชือดเฉือนนองหลักประหาร
A-7+ A-7
ว่าองกาสั่งมาฆ่าเสียบประจาน
A- A7 A-7
คนฆ่ากันล้มตายทั้งชายหญิง
D7 F E A-
ทั้งปล้นชิง ข่มขืน และบีบคั้น
A-7+ A-7
หลังสงครามปลดปล่อยไม่กี่วัน
D7 F E A-
คนหลายพันหมื่นแสนล้านสูญไป
A-7+ A-7
กระสุนปืนปลิวใส่ไม่ลงชื่อ
D7 F E A-
กลับร่ำลือหาแพะลงให้ตรงได้
A-7+ A-7
ว่าปอลปอต คือองกาคนใจร้าย
D7 F E A-
เข่นฆ่าได้แม้ลูกหลาน คลานตามตน
D- C Bb
* ปองปะโอนประเจียจนกัมพูเจีย
F F-
คือชาวไร่ชาวนาผู้ยากจน
E-
ปองปะโอนประเจียจนกัมพูเจีย
F G A-
คือคนยากคนจนที่ถูกหลงลืม
A-7+ A-7
เป็นผลพวงของสงครามทั้งสามโลก
D7 F E A-
โลกที่หนึ่งย่อมสับโขลกเพื่อหวังผล
A-7+ A-7
ให้โลกสองเพลี่ยงพล้ำในบัดดล
D7 F E A-
โฆษณามวลชน เพื่อเอาชัย
A-7+ A-7
ภาพฝั่งใจชายแดนตะวันตก
D7 F E A-
ต่อเขตดงปลดปล่อยอิสานใต้
A-7+ A-7
มีองกาปอลปอตเป็นสหาย
D7 F E A-
ขอส่งคำอาลัย และขอบคุณ
Solo : A- F A- Bb A- (4 times)
(ซ้ำ *, *, *)
Solo : A- G A-