กลอนนำ . . . . . .ว่าจะกล่าวบทมโนราห์ให้พี่น้องนี้ได้ฟัง ถึงเรื่องราวความหลังที่กำลังจะเลือนหายไป สิ่งแวดล้อมที่มีอยู่พี่น้องเหอคู่เมืองไทย ที่กำลังจะหายไปในไม่ช้า และพี่น้องเหอ. . . . . . ดนตรี : Em D / Em D /Em ( 2 Times) จะขอต่อบทเป็นสดกลอนสี่... Em D Em ท้องเลบ้านเราฝูงปลาเริ่มจะไม่มี D Em D/ Em D/ Em 2 T ผมจะกล่าววาที เป็นกลอนสี่กันให้ฟัง Em D Em เริ่มจากการทำลายในขอบแถวชายฝั่ง D Em D/ Em D/ Em ตัดไม้กันทุกวัน แหล่งเพาะพันธุ์หายไป Em D Em ขุดบ่อกุ้งแถวเลปลาหมดที่อาศัย D Em D/ Em D/ Em 2 T ธรรมชาติหายไปไม่มีใครรักษา Em D Em ถ้าไม่เริ่มดูแล(เหอ)ก็หมดพันธุ์ปลา D Em D/ Em D/ Em ปล่อยน้ำเสียลงมาปลาก็เลยสูญพันธุ์ Em........ มาต่ะพี่น้องชาวพัทลุงเหอ. . . . ......มาช่วยกันอนุรักษ์ ธรรมชาติของเมืองไทย ( Em ) ให้ยืนยงคู่ลูกหลานในภายหน้าได้ดำรงอยู่ต่อไป.....
Em D Em ยังคงคิดถึงท้องเลหมู่ปลาบ้านเรา Am D G สมัยพ่อเฒ่าท่านเล่าให้ฟังเสมอ Em E Am มีปลาทะเลมากมายหลากหลายเหลือเกิน D Em D วางปลากันเพลินเพราะคนหาปลาพอกิน Em D ทะเลบ้านเรา สมัยพ่อเฒ่าเล่ามา Em Am D G ทะเลสงขลาเคยมีฝูงปลาพะยูน Em E ดำผุดไปมาแถวเกาะสี่เกาะห้าปากยูน Am D Em บัดนี้สาบสูญมีน้อยไม่ค่อยได้เจอ C D Em • เพราะคนหลงผิดคิดแต่ประโยชน์ส่วนตน C D Em ทะเลจึงล่ม หมู่ปลาก็เลยต้องตาย C D Em ปล่อยของเน่าเหม็น ส่งกลิ่นทะเลเสียหาย Am D Em D ชายฝั่งถูกทำลาย สร้างบ่อเลี้ยงกุลา Em D Em มาช่วยกันเถิด ปลูกป่ารักษาชายเลน Am D G เลิกกันทิ้งของเสียเพื่อปลาทะเลของเรา Em E ปลาจะคงอยู่ หากเรารู้รักษาของเรา Am D Em จะให้ใครกันเล่า รักษาเท่าไหร่เรารักษาเอง