G อยู่คนเดียวกับตอนเย็นเย็น D และก็ไม่เห็นว่าจะต้องมีใครใครมาเคียงข้าง C อยู่ลำพังกับความอ้างว้าง D นั่งมองดูแสงรำไรของดวงตะวันจนลับไป
G เหม่อมองจันทร์ที่ลอยขึ้นมา D ดึกดื่นอย่างนี้แล้วเพื่อนที่มีที่ดีที่สุดคือหมอนข้าง C อยู่เหงาเหงาอย่างคนที่ปล่อยวาง D ก็อยู่อย่างนี้จนชิน
G *ไอ้คนไม่รู้ก็คอยจะถามทำไมไม่หาใคร D C D ซักคน เข้าใจ และรักจริง G D C ก็ทุกคน ดูแสนดี ดูจริงใจ D ก็ยินดีที่ได้เจอแต่ no no.. no no no no.. wo.. wo..
G **ก็เพราะเวลาฉันรัก รักจริง D มันมาไม่นิ่งเอาตอนเธอมาทิ้งไป C คนมันรักมากมันก็เลยเสียดาย D มันปวดใจจะบอกใครก็ไม่ช่วย G เพราะรักเองเจ็บเอง
ก็อยู่อย่างคนไม่มีแฟน D จะหาใครมาแทน ก็กลัวว่าเขาจะมาซ้ำ C ก็เดี๋ยวนี้คนน่ะใจดำ
เลยคบกันเที่ยวแบบขำขำ D ก็เจ็บประจำ ก็เลยต้องอยู่คนเดียว